درمان سرطان ریه

دانش بسیاری از مردم در مورد سیلوسایبین - ماده اولیه روانگردان موجود در به اصطلاح "مجیک ماشروم" - محدود به استفاده از آن به عنوان یک داروی تفریحی و شاید ارتباط آن با فرهنگ ضد فرهنگ دهه 1960 است. اما در 20 سال گذشته، تحقیقات فزاینده ای نشان داده است که سیلوسایبین پتانسیل قابل توجهی در درمان تعدادی از اختلالات سلامت روانی و رفتاری دارد.

دکتر رایان مارینو، پزشک اورژانس، سم‌شناس پزشکی و متخصص پزشکی اعتیاد در بیمارستان‌های دانشگاهی، می‌گوید: «بر اساس تحقیقات کنونی، سیلوسایبین زمانی که در محیط‌های کنترل‌شده تجویز می‌شود، بسیار ایمن است.» سیلوسایبین در حال حاضر توسط دولت فدرال به عنوان یک ماده کنترل شده در جدول I طبقه بندی می شود.

دکتر مارینو می گوید: «این ایده که سیلوسایبین نمی تواند مصارف پزشکی داشته باشد، قابل بررسی علمی نیست. تحقیقات فعلی و آینده ضروری است. با این حال، شواهد خوبی برای حمایت از ارزش درمانی سیلوسایبین در زمینه سلامت روان وجود دارد.

سیلوسایبین برای اختلالات سلامت روان

تا به امروز، مطالعات نشان داده اند که سیلوسایبین درمانی در تسکین علائم افسردگی مقاوم به درمان، اختلال وسواس فکری جبری و سایر اختلالات سلامت روان مفید است. سیلوسایبین همچنین در کاهش ترس و اضطراب در افراد مبتلا به سرطان پایانی اثربخشی نشان داده است. با توجه به محدودیت‌های موجود در مطالعه مواد جدول I، بسیاری از این مطالعات توسط پزشکی جانز هاپکینز، که بزرگترین مرکز تحقیقات روانگردان جهان و اولین مرکز تحقیقات روانگردان در ایالات متحده، مرکز تحقیقات روانگردان و آگاهی را در سال 2019 تأسیس کرد، انجام شده است.

یک مطالعه توسط Johns Hopkins Medicine نشان داد که مصرف سیلوسایبین در ترکیب با گفتار درمانی به طور قابل توجهی علائم افسردگی بالینی را بهبود می بخشد. برخی از شرکت کنندگان در مطالعه پس از دریافت تنها دو دوز از این ترکیب، تا یک سال مزایایی را تجربه کردند.

دکتر مارینو می‌گوید: «از لحاظ تاریخی، این مطالعات در مقیاس کوچک‌تر که به بررسی اثرات سیلوسایبین بر افسردگی می‌پردازند، اثرات تنها یک، دو یا گاهی اوقات سه دوز سیلوسایبین را مورد آزمایش قرار داده‌اند - همه با نتایج دلگرم‌کننده. آنچه نتایج نشان می‌دهد این است که اثرات مثبت سیلوسایبین می‌تواند طولانی‌مدت باشد و افراد ممکن است تنها به مصرف متناوب آن نیاز داشته باشند تا از مزایای آن بهره ببرند، که به طور بالقوه خطر عوارض جانبی را کاهش می‌دهد.

1 علل آدنوکارسینوم ریه

سرطان ریه با بروز سالانه 789000 مورد جدید و تقریباً 631 مرگ به عنوان بیماری بدخیم غالب در چین است. سرطان ریه سلول غیر کوچک، که عمدتاً توسط آدنوکارسینوم ریه نشان داده می شود، طیفی از انواع بالینی پاتولوژیک، از جمله آدنوکارسینوم تهاجمی (IAC)، انواع آدنوکارسینوم مهاجم، آدنوکارسینوم میکرو تهاجمی (MIA) و ضایعات پیش از نفوذ را در بر می گیرد. دسته دوم بیشتر به آدنوکارسینوم درجا (AIS) و هیپرپلازی آدنوم آتیپیک (AAH) تقسیم می شود (2). قابل ذکر است، بیماران در مراحل اولیه آدنوکارسینوم ریه معمولاً بدون علامت باقی می مانند و اغلب به طور تصادفی در طول معاینات فیزیکی معمول تشخیص داده می شوند. با این حال، ماهیت بسیار نفوذی و متاستاتیک آدنوکارسینوم ریه گاهی اوقات پس از تشخیص منجر به متاستازهای دوردست می شود. بیماران در مراحل میانی و پیشرفته بیماری اغلب علائم آشکاری را نشان می دهند که در درجه اول با هموپتیزی، سفتی قفسه سینه، تنگی نفس و درد استخوان و غیره مشخص می شود (2). مدیریت درمانی آدنوکارسینوم ریه در طب غربی بر اساس مرحله بندی بیماری متفاوت است. در مراحل اولیه، برداشتن جراحی نقشی محوری دارد و از طریق برداشتن تومور به یک اثر درمانی دست می یابد. در مقابل، بیماران در مراحل پایانی معمولاً تحت شیمی درمانی معمولی، رادیوتراپی، دارودرمانی هدفمند و تعدیل ایمنی قرار می گیرند تا کنترل بیماری، کاهش علائم و افزایش بقا را به دست آورند (3).

رویکرد طب چینی به آدنوکارسینوم ریه بر اصلاح و تنظیم محیط داخلی بدن با استفاده از اجزای طب سنتی چینی متمرکز است. هدف این رویکرد تقویت ایمنی، کاهش عوارض جانبی و افزایش اثربخشی بالینی است. روش‌ها شامل درمان‌های طب سنتی چینی، طب سوزنی، و توئین‌تراپی از جمله موارد دیگر است (4). در حالی که طب غربی در سال‌های اخیر گام‌های قابل توجهی در درمان آدنوکارسینوم ریه برداشته است، اما نرخ بقای بیماران را بهبود می‌بخشد، واکنش‌های جانبی مرتبط و عوارض جانبی سمی بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر منفی می‌گذارد (5).

در مقابل، طب سنتی چینی (TCM) دارای چندین مزیت در درمان آدنوکارسینوم ریه است. این برنامه بر برنامه های درمانی مبتنی بر شواهد و فردی متناسب با شرایط خاص بیماران تأکید دارد (6). با این حال، معیارهای استاندارد تشخیصی و درمانی برای درمان TCM آدنوکارسینوم ریه به طور جهانی ایجاد نشده است، که نشان دهنده یک چالش مداوم در این زمینه است (7).

برای رفع نیاز به یک رویکرد جامع تر و یکپارچه تر، ترکیب پزشکی چینی و غربی به عنوان یک مرکز تحقیقاتی قانع کننده ظاهر شده است (8). این رویکرد یکپارچه از هدف قرار دادن مستقیم تومورها توسط پزشکی غربی و نقش پزشکی چینی در تقویت عملکرد ایمنی استفاده می کند و در نتیجه انطباق و کارایی درمان را بهبود می بخشد. این رویکرد هم افزایی نه تنها سمیت را کاهش می دهد و کارایی را افزایش می دهد، بلکه عوارض پس از جراحی را نیز کاهش می دهد، کیفیت زندگی را افزایش می دهد و بقا را افزایش می دهد (9). ترکیبی از طب سنتی چینی و طب غربی در مدیریت آدنوکارسینوم ریه نشان دهنده یک استراتژی درمانی جامع و هم افزایی است که از نقاط قوت هر دو الگو استفاده می کند. شرایط خاص و وضعیت فیزیکی بیماران را در نظر می گیرد و تدوین برنامه های درمانی مبتنی بر علمی را تسهیل می کند (10). در نتیجه، ترکیب طب چینی و غربی به عنوان یک رویکرد برتر برای درمان سرطان ریه ظاهر می شود. این مقاله مروری جامع بر استفاده از طب چینی و طب غربی و ترکیب هم افزایی آنها در درمان اخیر آدنوکارسینوم ریه ارائه می دهد.

خلاصه

سرطان ریه همچنان علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در جهان است که به طور کلاسیک به دو نوع بافت شناسی عمده تقسیم می شود: سرطان ریه سلول غیر کوچک (NSCLC) (85٪ بیماران) و سرطان ریه سلول کوچک (SCLC). ) (15%). گزارش شده است که محل تومور با پیش آگهی تومورهای جامد مختلف مرتبط است. چندین نوع سرطان اغلب در یک منطقه خاص رخ می دهد و بیشتر مستعد گسترش به مکان های مستعد هستند، از جمله سرطان کولورکتال، سرطان پروستات، سرطان معده، سرطان تخمدان، سرطان دهانه رحم، سرطان مثانه، تومور ریه و غیره. علاوه بر این، محل تومور نیز به عنوان یک عامل خطر برای نئوپلاسم ریه با بیماری انسدادی مزمن ریه / آمفیزم در نظر گرفته می شود. علاوه بر این، محل اولیه سرطان ریه با متاستاز به غدد لنفاوی خاص مرتبط است. و تجزیه و تحلیل اخیر نشان داده است که مکان اولیه ممکن است بر الگوی متاستاز در NSCLC متاستاتیک بر اساس جمعیت زیاد تأثیر بگذارد. مطالعات متعدد عامل "مکان" را در مدل ریسک ثبت کرده اند. محل آناتومی و محل خاص لوب هر دو در پیش آگهی مهم هستند. بنابراین، برای ما مهم است که ویژگی های مربوط به محل تومور را با توجه به تعاریف مختلف روشن کنیم. با این حال، تعاریف متناقض در مورد محل تومور در بین مقالات مختلف بحث برانگیز است. همچنین راهنمایی قابل توجهی در درمان چند حالته در زمان حاضر است. در این بررسی، هدف ما عمدتا ارائه بینشی جدید در مورد محل تومور، از جمله آناتومی، آسیب شناسی بالینی، و پیش آگهی در بیماران مبتلا به نئوپلاسم ریه است.

خلاصه

سرطان ریه همچنان عامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در جهان است که به طور کلاسیک به دو نوع بافت شناسی عمده تقسیم می شود: سرطان ریه سلول غیر کوچک (NSCLC) (85٪ بیماران) و سرطان ریه سلول کوچک (SCLC). ) (15%). گزارش شده است که محل تومور با پیش آگهی تومورهای جامد مختلف مرتبط است. چندین نوع سرطان اغلب در یک منطقه خاص رخ می دهد و بیشتر مستعد گسترش به مکان های مستعد هستند، از جمله سرطان کولورکتال، سرطان پروستات، سرطان معده، سرطان تخمدان، سرطان دهانه رحم، سرطان مثانه، تومور ریه و غیره. علاوه بر این، محل تومور نیز به عنوان یک عامل خطر برای نئوپلاسم ریه با بیماری انسدادی مزمن ریه / آمفیزم در نظر گرفته می شود. علاوه بر این، محل اولیه سرطان ریه با متاستاز به غدد لنفاوی خاص مرتبط است. و تجزیه و تحلیل اخیر نشان داده است که مکان اولیه ممکن است بر الگوی متاستاز در NSCLC متاستاتیک بر اساس جمعیت زیاد تأثیر بگذارد. مطالعات متعدد عامل "مکان" را در مدل ریسک ثبت کرده اند. محل آناتومی و محل خاص لوب هر دو در پیش آگهی مهم هستند. بنابراین، برای ما مهم است که ویژگی های مربوط به محل تومور را با توجه به تعاریف مختلف روشن کنیم. با این حال، تعاریف متناقض در مورد محل تومور در بین مقالات مختلف بحث برانگیز است. همچنین راهنمایی قابل توجهی در درمان چند حالته در زمان حاضر است. در این بررسی، هدف ما عمدتا ارائه بینشی جدید در مورد مکان تومور، از جمله آناتومی، آسیب شناسی بالینی، و پیش آگهی در بیماران مبتلا به نئوپلاسم ریه است.

معرفی

سرطان ریه علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در جهان است و به طور کلاسیک به دو نوع بافت شناسی عمده تقسیم می شود: سرطان ریه سلول غیر کوچک (NSCLC) و سرطان ریه سلول کوچک (SCLC). NSCLC شایع ترین نوع نئوپلاسم ریه است که عمدتاً شامل سه زیرگروه هیستوپاتولوژیک مختلف است: آدنوکارسینوم (ADC)، کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) و کارسینوم سلول بزرگ (LCC).

گزارش شده است که محل تومور با پیش آگهی تومورهای جامد مختلف مرتبط است. چندین نوع سرطان اغلب در یک منطقه خاص رخ می دهد و بیشتر مستعد گسترش به مکان های مستعد هستند، از جمله سرطان کولورکتال، سرطان تخمدان، سرطان دهانه رحم، تومور ریه در اسکن و غیره. همچنین عوامل زیادی برای پیش‌بینی پیش‌آگهی بقای بدتر از جمله مرحله، بیان ژن، عوامل ایمنی و مکان اولیه وجود دارد. مطالعات نشان داده اند که محل تومور اولیه با پیش آگهی مرتبط است که شامل سرطان مری، سرطان روده بزرگ و NSCLC قابل احترام است.[2-5]

اعتقاد بر این بود که ADC ریه اغلب در بافت‌های ریه محیطی رخ می‌دهد، اما در بافت‌های مرکزی نیز رخ می‌دهد.[6] اگرچه اکثر SCC ریه معمولاً در برونش اصلی یا لوبار قرار دارند، SCC محیطی به طور فزاینده ای در سال های اخیر مشاهده شده است.[7-16] SCLC معمولا در ناحیه مرکزی ریه یافت می شود.[17] با این حال، مطالعات اخیر نشان داده است که SCLC محیطی شایع تر است.

در حوزه درمان سرطان ریه، تحقیقات و آزمایشات متعددی در جریان هستند. در زیر، به برخی از روش‌های جدید و نوآورانه درمان سرطان ریه که در حال بررسی هستند، اشاره می‌کنم:

درمان‌های ایمنی‌زا (Immunotherapies): این درمان‌ها بر اساس استفاده از قدرت سیستم ایمنی بدن برای تشخیص و نابودی سلول‌های سرطانی عمل می‌کنند. یکی از روش‌های معروف در این حوزه، استفاده از آنتی‌بادی‌های مهارکننده نقاط کنترلی ایمنی مانند پی‌دی-1 (PD-1) و پی-لیگاند 1 (PD-L1) است. این درمان‌ها در برخی از نوع‌های سرطان ریه موثر بوده‌اند و می‌توانند به عنوان درمان تکنولوژیکی جدید مورد استفاده قرار بگیرند.

درمان‌های هدفمند (Targeted Therapies): درمان‌های هدفمند بر اساس تغییرات ژنتیکی خاصی که در سلول‌های سرطانی وجود دارد، عمل می‌کنند. این درمان‌ها به طور مستقیم به روند تکثیر و رشد سلول‌های سرطانی مداخله کرده و آن‌ها را تخریب می‌کنند. برخی از درمان‌های هدفمند که در سرطان ریه در حال مطالعه هستند، شامل مهارکننده‌های تیروزین کیناز مانند لاپاتینیب (Lapatinib) و مهارکننده‌های پی‌ای‌کی مانند کریزوتینیب (Crizotinib) هستند.

درمان‌های ژنتیکی و سلولی (Gene and Cell Therapies): این روش‌ها بر اساس تغییرات ژنتیکی در سلول‌های سرطانی عمل می‌کنند. به عنوان مثال، درمان‌های ژنتیکی می‌توانند از طریق تغییر ژنتیکی سلول‌های سرطانی باعث تخریب آن‌ها شوند. همچنین، درمان‌های سلولی مانند درمان با استفاده از ترانسفکت شده بودن سلول‌های سیتوتوکسیک (با توانایی نابودی سلول‌های سرطانی) نیز در حال بررسی هستند.

درمان‌های واکسنی (Vaccines): درمان‌های واکسنی بر روی تقویت سیستم ایمنی بدن به منظور تشنج و نابودی سلول‌های سرطانی تأکید دارند. این درمان‌ها می‌تتوانند به عنوان تکنیک‌های جدیدی در درمان قطعی سرطان ریه استفاده شوند.

درمان‌های هایپرترمیا (Hyperthermia): هایپرترمیا به افزایش دمای منطقه‌ای که سلول‌های سرطانی در آن قرار دارند، اشاره دارد. این روش می‌تواند با استفاده از امواج رادیویی، میدانهای الکتریکی یا همزمانی آن‌ها با درمان‌های دارویی انجام شود. افزایش دما به داخل سلول‌های سرطانی منجر به تخریب آن‌ها می‌شود.

درمان‌های نورپردازی (Photodynamic Therapy): در این روش، یک ماده حساس به نور (عامل فعال) به بیمار تزریق می‌شود و سپس با تابش نور یا لیزر به آن قسمت از بدن که سلول‌های سرطانی در آن قرار دارند، فعال می‌شود. این فعال‌سازی منجر به تخریب سلول‌های سرطانی می‌شود.

درمان‌های نانوپزشکی (Nanomedicine): نانوذرات و نانومواد را می‌توان درمان‌های سرطان ریه مؤثری در نظر گرفت. این درمان‌ها می‌توانند به طور هدفمند به سلول‌های سرطانی نفوذ کنند و داروها را به صورت مستقیم و با دقت بیشتری در نزدیکی سلول‌های سرطانی تحریک کنند.

تودهٔ خوش خیم ریه به عبارتی به نمودی از جمله‌های محدود شده یا کتله‌های غیرسرطانی که در ریه تشکیل می‌شوند، اشاره دارد. علائم مرتبط با یک تودهٔ خوش خیم ریه ممکن است متنوع باشد و معمولاً بستگی به اندازه، موقعیت و ویژگی‌های خاص توده دارد. در ادامه، به برخی از عوارض معمول مرتبط با علائم توده خوش خیم ریه اشاره خواهم کرد:

سرفه: سرفه معمولاً یکی از اعراض اصلی تودهٔ خوش خیم ریه است. سرفه ممکن است خشک یا به همراه ترشحات باشد. در برخی موارد، سرفه ممکن است با خونریزی همراه باشد.
تنگی نفس: افزایش حجم تودهٔ خوش خیم ریه می‌تواند باعث مشکل در تنفس شود. تنگی نفس ممکن است در فعالیت‌های روزمره مانند پله‌رفتن، ورزش یا حتی در استراحت احساس شود.
درد در قفسهٔ سینه: درد در قفسهٔ سینه نیز ممکن است به علت تودهٔ خوش خیم ریه ایجاد شود. این درد ممکن است موقتی یا مزمن باشد و در ناحیهٔ محل تودهٔ خوش خیم قرار گیرد.
خستگی و ضعف: حضور تودهٔ خوش خیم ریه ممکن است باعث خستگی و ضعف عمومی شود. افزایش نیاز توده به انرژی و تأثیر بر روی سیستم بدن می‌تواند موجب ایجاد این علائم شود.
عفونت‌های تنفسی مکرر: ممکن است با تودهٔ خوش خیم ریه، سیستم دفاعی بدن ضعیف شده و شما به عفونت‌های تنفسی مکرر و مزمن ابتلا کنید.
کاهش اشتها: حضور تودهٔ خوش خیم ریه می‌تواند باعث کاهش اشتها شود. افزایش استقامت توده، ممکن است بر روی سیستم گوارش تأثیر بگذارد و باعث کاهش اشتها و کاهش وزن شود.
خونریزی ریه: در برخی موارد، تودهٔ خوش خیم ریه می‌تواند باعث خونریزی ریه شود. خونریزی ممکن است در معرض سرفه کردن خون، خلط خونریزی کرمی یا خون در مدفوع مشاهده شود.
صداهای غیرمعمول: در برخی موارد، حضور تودهٔ خوش خیم ریه می‌تواند باعث تولید صداهای غیرمعمول مانند صدای سفت شدن یا صدای خرگوشی شود.
علائم عمومی: تودهٔ خوش خیم ریه ممکن است باعث ایجاد علائم عمومی در بدن شود که خارج از ناحیه ریه قرار دارند. این علائم می‌توانند شامل تب، تعریق شبانه، لاغری بی‌دلیل و ضعف عمومی باشند.
 

در هر صورت، برای تشخیص دقیق و درمان مناسب، مهم است که بهتر است به پزشک مراجعه کنید. پزشک شما براساس علائم، سابقه پزشکی و نتایج آزمایش‌ها می‌تواند تشخیص نهایی را قرار دهد و برنامه درمانی مناسب را تعیین کند.

مجیک ماشروم یک عبارت است که به معمولاً به قارچ‌های هالوسینوژن اشاره دارد. این قارچ‌ها شامل گونه‌هایی مانند قارچ‌های پسیلوسایبین (Psilocybin) و پسیلوسین (Psilocin) هستند که مواد شیمیایی روان‌گردان فعالی را تولید می‌کنند. مصرف مجیک ماشروم به عنوان یک ماده مخدر روان‌گردان در برخی افراد محبوبیت دارد.

مجیک ماشروم به طور سنتی به عنوان قسمتی از روشنایی دینی و روحانیت در برخی فرهنگ‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. برخی افراد اعتقاد دارند که مصرف مجیک ماشروم می‌تواند تجربه‌های معنوی، روحانی یا روحانیتی را فراهم کند و به توسعه شخصی و افزایش ادراک و سواد روحی کمک کند. با این حال، مهم است به خاطر داشته باشید که مصرف مجیک ماشروم همراه با خطرات و مشکلاتی نیز همراه است و قانونی نیست.

مصرف قارچ‌های هالوسینوژن ممکن است عوارض جانبی مانند تغییرات در واقعیت، تغییرات در شناخت، تجربه‌های وحشتناک یا ترسناک، اضطراب، ترشح عرق، تغییرات در مزاج، تغییرات قلبی و عروقی و مشکلات گوارشی را به همراه داشته باشد. علاوه بر این، مصرف قارچ‌های هالوسینوژن در برخی افراد می‌تواند به تریپ‌های ناخواسته و اضطراب زا منجر شود و در موارد نادر ممکن است به وقوع حوادث خطرناکی مانند تصادفات رانندگی یا ضرب و شتم منجر شود.

در نهایت، باید تأکید شود که استفاده از مواد مخدر همچون مجیک ماشروم قانونی نیست و مصرف آن با خطرات جدی صحی و قانونی همراه است. همچنین، تجربه‌های روحانی و معنوی ممکن است به صورت طبیعی و بدون استفاده از مواد مخدر نیز ممکن باشد. اگر شما یا کسی که می‌شناسید با مشکل مواد مخدر روبه‌رو هستید، بهتر است با یک متخصص مشاوره مراجعه کنید تا کمک لازم را دریافت کنید.

درمان آدنوکارسینوم ریه، که یک نوع شایع سرطان ریه است، ممکن است شامل یک یا ترکیبی از روش‌های زیر باشد:

جراحی: در مراحل اولیه آدنوکارسینوم ریه و در صورتی که تومور محدود به ریه و اطراف آن باشد، جراحی ممکن است گزینه‌ای مناسب باشد. هدف اصلی جراحی برای آدنوکارسینوم ریه، برداشتن تومور و بافت‌های اطراف آن است. در برخی موارد، قسمتی از ریه (لوب یا قسمتی از آن) یا تمام ریه ممکن است برداشته شود. همچنین، لنفاویهای محلی نیز برای بررسی و حذف احتمال گسترش سرطان بررسی می‌شوند.
شیمی درمانی: شیمی درمانی با استفاده از داروها است که تومور را از طریق خون و سیستم لنفاوی هدف قرار می‌دهند. در آدنوکارسینوم ریه، شیمی درمانی می‌تواند به عنوان درمان قبل یا بعد از جراحی مورد استفاده قرار گیرد. این روش به عنوان درمان سیستمی عمل می‌کند و سعی می‌کند تومور را در سراسر بدن کنترل کند و احتمال تشکیل سرطانات ثانویه را کاهش دهد.
رادیوتراپی: در رادیوتراپی، پرتوهای با انرژی بالا مانند اشعه X یا گاما بر روی تومور تمرکز می‌کنند تا سلول‌های سرطانی را تخریب کنند. رادیوتراپی می‌تواند به عنوان درمان اصلی در مواردی که جراحی ممکن نیست یا به عنوان درمان تکمیلی پس از جراحی یا شیمی درمانی استفاده شود. همچنین، ممکن است در روند درمان آدنوکارسینوم ریه استفاده از رادیوتراپی پس از جراحی جهت کنترل باقیمانده تومور یا پیشگیری از عود سرطان مورد استفاده قرار گیرد.
درمان هدفمند: در برخی موارد، تومورهای آدنوکارسینوم ریه ممکن است وابستگی به فعالیت یا طرح ژنتیکی خاص داشته باشند. در این موارد، درمان هدفمند ممکن است مورد استفاده قرار گیرد. این نوع درمان شامل داروهایی است که به طوره‌های مشخص در سلول‌های سرطانی عمل می‌کنند و تلاش می‌کنند تا رشد و انتشار سرطان را متوقف کنند یا به طور انتخابی سلول‌های سرطانی را تخریب کنند.
مهم است بدانید که انتخاب درمان برای آدنوکارسینوم ریه بستگی به مرحله بالینی سرطان، اندازه و موقعیت تومور، وضعیت عمومی بیمار و عوامل دیگر دارد. پزشک تخصصی شما بر اساس مشخصات شخصی شما و بر اساس تشخیص و استقرار دقیق تومور، برنامه درمانی مناسبی را برای شما تدوین خواهد کرد.

موفق باشید و در صورتی که سوال یا ابهامی بیشتر دارید، همیشه به پزشک خود مراجعه کنید.

تومور ریه در اسکن تصویربرداری ممکن است به صورت توده‌ای نشان داده شود. اسکن‌های تصویربرداری مانند اسکن CT (کامپیوتریزه توموگرافی) و اسکن MRI (تصویربرداری مغناطیسی) معمولاً برای تشخیص و ارزیابی تومور ریه استفاده می‌شوند.

در اسکن CT ریه، اشعه‌های X به بدن فرستاده می‌شوند و تصاویر مقطعی از ریه و توده‌های موجود در آن ایجاد می‌شود. این تصاویر به پزشک کمک می‌کنند تا شکل، اندازه، موقعیت و خصوصیات دیگر تومور ریه را ارزیابی کند. توده‌های ناشی از تومور ریه ممکن است در اسکن CT به صورت لکه‌های تیره (در مقابل بافت‌های سالم محیطی به آن) و یا لکه‌های روشن (در مقابل بافت‌های سالم محیطی به آن) دیده شوند.

در اسکن MRI ریه، از امواج رادیو و میدان مغناطیسی برای تولید تصاویر دقیق‌تر و با کیفیت بالاتر استفاده می‌شود. این روش معمولاً در مواردی که نیاز به تفکیک بیشتر بین بافت‌ها و توده‌ها استفاده می‌شود. تصاویر MRI می‌توانند اطلاعات بیشتری در مورد ساختار و خصوصیات تومور ریه ارائه دهند، اما اسکن CT برای تشخیص تومور ریه به طور گسترده‌تر استفاده می‌شود.

مهم است بدانید که تشخیص و ارزیابی دقیق تومور ریه نیازمند بررسی توسط پزشکان متخصص در زمینه تصویربرداری و سرطان است. این تصاویر، به همراه سایر اطلاعات مربوط به بیمار، تشخیص نهایی و برنامه درمانی مناسب را تعیین می‌کنند.

سی تی اسکن ریه برای تشخیص چه بیماریهایی انجام می شود؟

در سی تی اسکن ریه از اشعه ایکس برای بررسی ناهنجاری های موجود در سایر آزمایشات تصویربرداری و کمک به تشخیص علت سرفه غیرقابل توضیح ، درد قفسه سینه ، تب و سایر علائم استفاده می شود.
این روش سریع ، بدون درد ، غیر تهاجمی و دقیق است و از آنجایی که قادر به تشخیص گره های بسیار کوچک در ریه می باشد برای تشخیص سرطان ریه در اولین مراحل تجویز می شود.
تشخیصی که توسط سی تی اسکن تعیین می‌شود ممکن است نیاز به جراحی های تشخیصی و بیوپسی را از بین ببرد و این یکی از بهترین مزایای این روش می باشد.

نحوه آمادگی برای انجام سی تی اسکن ریه
– برای انجام سی تی اسکن از قفسه‌های سینه بیمار ابتدا باید لباس های خود را به لباس بیمارستانی تغییر دهد.
– بیمار باید تمام اشیای فلزی از جمله جواهرات ، عینک ، دندان مصنوعی و سنجاق مو را با توجه به اینکه ممکن است تصاویر حاصل از سی تی اسکن را تحت تاثیر قرار دهند از خود جدا کند.
همچنین ممکن است از بیمار خواسته شود سمعک ، هرگونه پیرسینگ و پروتزهای متحرک دندان پزشکی را جدا کند.
– در صورت تجویز سی تی اسکن همراه با تزریق ماده حاجب ، قبل از انجام اسکن از بیمار رگ گیری می شود.
– در صورت استفاده از مواد حاجب برای انجام این اسکن از بیمار خواسته می‌ شود که از چند ساعت قبل ناشتا باشد.
– توجه داشته باشید که حتماً قبل از انجام این اسکن داروهای مصرفی و مواردی که به آن آلرژی دارید را به تکنسین اطلاع دهید.
در صورتی که به ماده حاجب حساسیت داشته باشید پزشک ممکن است برای کاهش خطرات واکنش آلرژیک داروهایی را تجویز کند.
– در صورت بارداری و یا احتمال باردار بودن قبل از انجام اسکن ، پزشک یا تکنسین را مطلع کنید.

psilocybin  pharmaceutical grade has shown promise in various therapeutic applications. While research is still ongoing, here are some potential areas where psilocybin-assisted therapy may have therapeutic benefits:

Depression: Clinical trials have demonstrated that psilocybin-assisted therapy can be effective in treating treatment-resistant depression. Psilocybin may help to alleviate depressive symptoms, enhance emotional well-being, and promote a sense of connectedness and insight.

Anxiety disorders: Psilocybin has been investigated as a potential treatment for anxiety disorders, including generalized anxiety disorder (GAD) and social anxiety disorder (SAD). It may help individuals experience a shift in perspective, reduce fear and anxiety, and enhance emotional resilience.

Addiction: Studies have shown promising results in using psilocybin-assisted therapy for the treatment of various substance use disorders, including alcohol and tobacco addiction. Psilocybin may help individuals gain insights, increase motivation for change, and reduce cravings and withdrawal symptoms.

PTSD (Post-Traumatic Stress Disorder): Preliminary research suggests that psilocybin-assisted therapy may be beneficial for individuals with PTSD. It has the potential to address the underlying trauma and facilitate emotional processing, leading to reduced symptoms and improved quality of life.

End-of-life distress: Psilocybin has shown promise in providing psychological and existential support for individuals facing end-of-life distress, particularly in the context of terminal illnesses. It may help individuals cope with existential anxiety, enhance acceptance, and facilitate a sense of peace and connection.

It's important to note that while preliminary studies are promising, psilocybin-assisted therapy is still being researched, and further studies are needed to establish its safety, efficacy, optimal dosing, and long-term effects. The therapeutic use of psilocybin should only be conducted under the guidance of trained professionals in approved medical or research settings, adhering to legal and ethical guidelines.

psilocybin  pharmaceutical grade has shown promise in various therapeutic applications. While research is still ongoing, here are some potential areas where psilocybin-assisted therapy may have therapeutic benefits:

Depression: Clinical trials have demonstrated that psilocybin-assisted therapy can be effective in treating treatment-resistant depression. Psilocybin may help to alleviate depressive symptoms, enhance emotional well-being, and promote a sense of connectedness and insight.

Anxiety disorders: Psilocybin has been investigated as a potential treatment for anxiety disorders, including generalized anxiety disorder (GAD) and social anxiety disorder (SAD). It may help individuals experience a shift in perspective, reduce fear and anxiety, and enhance emotional resilience.

Addiction: Studies have shown promising results in using psilocybin-assisted therapy for the treatment of various substance use disorders, including alcohol and tobacco addiction. Psilocybin may help individuals gain insights, increase motivation for change, and reduce cravings and withdrawal symptoms.

PTSD (Post-Traumatic Stress Disorder): Preliminary research suggests that psilocybin-assisted therapy may be beneficial for individuals with PTSD. It has the potential to address the underlying trauma and facilitate emotional processing, leading to reduced symptoms and improved quality of life.

End-of-life distress: Psilocybin has shown promise in providing psychological and existential support for individuals facing end-of-life distress, particularly in the context of terminal illnesses. It may help individuals cope with existential anxiety, enhance acceptance, and facilitate a sense of peace and connection.

It's important to note that while preliminary studies are promising, psilocybin-assisted therapy is still being researched, and further studies are needed to establish its safety, efficacy, optimal dosing, and long-term effects. The therapeutic use of psilocybin should only be conducted under the guidance of trained professionals in approved medical or research settings, adhering to legal and ethical guidelines.